Ответы в темах
-
Сообщения
-
http://s13.ru/archives/1403#more-1403
Альтернативный круглый стол, посвященный проблемам реконструкции Гродно, пройдет 21 июня
Автор: s13. 15-го Июня 2007 года, 18:43
Кейворды: Гродно, ссылки, власть, проблемы, ГрГУ, новостиНедавно в ГрГу был проведен круглый стол по вопросам охраны наследия Гродно. Это мероприятие было закрытым и на него попали далеко не все желающие. Итоги весьма плачевны — власти не признают своих ошибок в “реконструкции” Старого Гродно, а отнюдь, пытаются нашей ипредставить уничтожение стории, как благо для города.
Эти итоги и подтолкнули гродненскую общественность к организации собственного круглого стола “Кому выгодно разрушать Гродно?”, который пройдет 21 июня. Организаторы сразу заявили, что участие в круглом столе будет открытым, каждый житель Гродно сможет принять в участие в обсуждении проблем, поднятых уничтожением исторической центральной части города.
Участие в круглом столе примут более 30 историков и архитекторов, представители творческой интеллигенции города и Беларуси, журналисты. К участию будут также приглашены и “официальные” историки, в частности, Эдмунд Ярмусик, декан факультета истории и социологии Гродненского государственного университета им. Я. Купалы.
Круглый стол — это попытка организации конструктивного диалога независимой общественности и официальных структур. Задача общественного обсуждения — зафиксировать и продемонстрировать правду настоящих целей, начатой властями реконструкции исторической части города.
Круглый стол “Кому выгодно разрушать Гродно?” начнется 21 июня в 19.00 по адресу: ул. Буденного 48а (зал во внутреннем дворике)
спасибо Саша, за заботу о пипле! Новый сервис работает супер-без сбоев и качественно! Еще б ты меньше к Г и прочим П и Ш прислушивался-цены б тебе не было!
http://nn.by/index.php?c=ar&i=9533
У.Беражкоў: «Спорт цесна пераплёўся са злачынным сьветам»
Пра гэта ўсе ведаюць, але маўчаць, кажа рэдактар газэты «Прессбол». Выяўлены газэтай у 2004 годзе факт карупцыі ў футболе так і не дайшоў да суду. Больш за тое, нават сьледчага, які вёў справу, адправілі на пэнсію.
Тэма матчаў па дамоўленасьці ў беларускім футболе стала зноў актуальнай пасьля матчу Беларусь — Баўгарыя. Румынская газэта «Prosport» напісала, што гэтую гульню мог купіць адзін з ізраільскіх бізнэсоўцаў. Частка заўзятараў палічыла такія абвінавачваньні бздурай, другія — паверылі, бо на памяці застаецца нераскрытая справа «кратоў». У 2004 годзе пракуратура распачала крымінальную справу па артыкулу 253 КК «Подкуп удзельнікаў прафэсійных спартовых спаборніцтваў». Здаецца, што з таго часу справа не зварухнулася зь мёртвага пункту, і гаварыць пра яе нейкія вынікі не выпадае. Адным з ініцыятараў справы «кратоў» быў галоўны рэдактар найбольшай беларускай спартовай газэты «Прессбол» Уладзімер Беражкоў.
***
«Наша Ніва»: Ці лічыце Вы, што матч Беларусь — Баўгарыя мог быць сапраўды гульнёй па дамоўленасьці?
Уладзімер Беражкоў: Я дапускаю такую магчымасьць. Аргумэнтаў да гэтага шмат. Хаця б гульня нашых абаронцаў, якія зь невытлумачальнай лёгкасьцю давалі забіваць баўгарскім форвардам. Хаця і ніякіх доказаў гэтаму, канечне, няма.
«НН»: Аднак у Вас былі канкрэтныя доказы таго, што матчы 2003 году Беларусь — Чэхія і Малдова — Беларусь былі дамоўленымі.
УБ: Калі такія доказы зьяўляюцца, то да іх ня трэба ставяцца як да шараговай падзеі. У нас сапраўды былі такія доказы. Прычым у тых запісах, якімі мы валодалі, не было ніякай двухсэнсоўнасьці, там добра было бачна, як футбаліст Ш. спрабаваў купіць гульню ў футбаліста Г. Гэта не злачынства кшталту таго, што Вася сьпёр у Мані слоік варэньня. Гэта досыць тонкая матэрыя, да якой трэба ставіцца асьцярожна. Мы ня ведаем, як прасоўваецца крымінальная справа. Я магу апэляваць толькі тымі словамі, якія мне казаў былы сьледчы Аляксандар Алейнікаў. Ён казаў, што матэрыялы цалкам расьсьледаваныя, віна даказаная і справа ўжо сёньня можа перадавацца ў суд. Чаму гэтага не адбываецца і чаму звольнены гэты самы сьледчы, застаецца вялікай загадкай. Прыкладна такой самай, як пытаньне, ці быў дамоўленым матч Баўгарыя — Беларусь. Я магу толькі падазраваць і здагадвацца, што ў гэтай справе замешаныя вельмі значныя людзі. Гэта сапраўдная карупцыя. У расьсьледаваньні справы ўвесь час замінаюць вельмі значныя ў праваахоўных органах людзі. Гэтую справу спрабавалі неаднаразова закрыць.
«НН»: Наколькі я ведаю, да Вас непасрэдна выходзілі злачынцы, якія спрабавалі замяць справу. Гэта праўда?
УБ: У мяне на руках у той час былі ўсе дакумэнты, якія сьведчылі пра дамоўны характар тых матчаў, таму злачынца сапраўды выйшаў на мяне. Ён спрабаваў купіць гэтыя матэрыялы. Дакладней, спачатку ён мне пагражаў расправай. Гэта было ў той самы час, калі «Прессбол» судзіўся зь міністрам фінансаў і старшынём фэдэрацыі гімнастыкі Мікалаем Корбутам па справе Андрэя Іманалі, якога ў той час вышукваў Інтэрпол. Таму я нават ня мог дакладна ідэнтыфікаваць званкі. Маглі пагражаць як з аднаго, так і з другога бакоў. Пазьней тон тэлефанаваньняў крыху зьмяніўся. На мяне выйшаў сам Іманалі, ён паспрабаваў улагодзіць канфлікт, сказаўшы, што ня мае да мяне ніякіх прэтэнзіяў. Сьледам за ім мне патэлефанаваў наш вядомы футбаліст Ш., колішні гулец зборнай Беларусі. Пакуль ідзе сьледзтва, я не магу называць ягонае прозьвішча. Ён прапанаваў выкуп за матэрыялы. Сказаў, што шмат грошай ня мае, але 10 тысяч даляраў знайсьці ў стане. Адразу пасьля гэтага тэлефанаваньня я зьвярнуўся ў міліцыю, мне прапанавалі там пасупрацоўнічаць зь імі. Мой тэлефон паставілі на праслухоўваньне. Прайшло зусім няшмат часу, як злачынца аб’явіўся зноў. Я сказаў, што заняты і папрасіў ператэлефанаваць зноў праз пару гадзін, сам жа зьвязаўся з апэратыўнікамі, якіх папярэдзіў пра хуткую размову. Размова адбылася. Якое ж маё было зьдзіўленьне, калі міліцыянты разьвялі рукамі і сказалі, што ніякага званка на мой мабільны не было зафіксавана. Тады ў мяне адразу ўзьнікла падазрэньне, што ў гэтага хлопца вельмі валасатыя рукі.
«НН»: Пасьля злачынца яшчэ выходзіў на Вас?
УБ: Пасьля гэтага да мяне ў працоўны кабінэт прыйшлі апэратыўнікі, якія расставілі тут аўдыё‑ і відэакамэры. На мяне апранулі нейкі адмысловы пояс для праслухоўваньня. Аднак гэты чалавек аказаўся больш хітры, чым думалі апэратыўнікі, ці быў добра начуты пра мерапрыемства, якое рыхтавалася. Ён наведаў мяне раней прызначанага тэрміну. Прапанаваў прайсьці на вуліцу, дзе і мусіў перадаць мне грошы. Гэта быў бы наўпроставы доказ таго, што чалавек дае хабар. Ужо гэтага дастаткова, каб яго браць і ўжо потым даказваць іншыя злачынствы. Мы селі ў маю машыну, недалёка ад рэдакцыі. Гэты чалавек пачаў спрабаваць перадаць мне грошы. У той самы час на машыну наляцелі АМАПаўцы ў масках. Яны надзелі на мяне кайданкі, паклалі тварам на асфальт, некалькі разоў ударылі па нырках. Я зразумеў, што трапіў у нейкую пастку. Мяне адвезьлі ва ўпраўленьне па барацьбе з эканамічнай злачыннасьцю. Там і пачалі разьбірацца. Аказалася, што гэты злачынца напісаў заяву, што я вымагаю ў яго хабар. Такая вось выйшла сытуацыя, у якой шмат дзіўнага. Празь нейкі час мяне вызвалілі, бо пераканаліся, што я працую ў рамках сьледзтва, тым больш грошы ня браў. Я перастрахаваўся з усіх бакоў. Думаю, калі б я зрабіў хоць адзін няправільны крок, то ўжо сядзеў бы ў турме.
«НН»: Вы верыце, што гэтая справа можа дайсьці да суду, і вінаватыя апынуцца за кратамі?
УБ: Мне здаецца, што ўжо ніхто ня верыць. Сёлета, калі я браў інтэрвію ў старшыні Беларускай фэдэрацыі футболу Генадзя Нявыгласа (кіраўнік Адміністрацыі прэзыдэнта — Рэд.), ён мне абяцаў, што справа будзе дасьледаваная да канца. Аднак у мяне няма падставаў так думаць. Асабліва пасьля таго, як на пэнсію адправілі сьледчага ў гэтай справе падпалкоўніка Алейнікава. Мужчыну ўсяго 38 гадоў, а яго раптоўна адпраўляюць на пэнсію. У міліцыі кажуць, што болей ім не патрэбныя людзі, якія здольныя працаваць разумова, ім патрэбныя людзі з дубінкамі, якія будуць захоўваць вулічныя парадкі. Справа пакрылася шкарлупіньнем «таямніцы сьледзтва». Гэта вельмі дзіўна, таму яшчэ раз скажу, што веры з кожным днём становіцца ўсё меней.
«НН»: Ніколі не шкадавалі, што ўвязаліся ў гэтую справу?
УБ: Я ніколі не шкадую аб тым, што раблю. Тыя ўдары, якія наносяць па нас нядобразычліўцы, сьведчаць, што мы ўсё робім правільна. Ізноў прыходзіць да галавы паралель з суду зь Мікалаем Корбутам. Тады, нагадаю, нас судзілі за загаловак на першай паласе «У намесьніках міністра фінансаў ходзіць чалавек, якога шукае Інтэрпол». Згаджуся, што загаловак быў досыць жоўтым і правакацыйным, аднак мы ня ведалі, як па‑іншаму можна засяродзіць увагу заўзятараў на гэтай праблеме. Што да Корбута, то нармальны чалавек, як мне падаецца, проста патэлефанаваў бы і перасьцярог бы нас, а не разьдзімаў з гэтага такі скандал. Пасьля быў суд, дзе нас прызналі вінаватымі ў абразе гонару і годнасьці сп.Корбута. У кватэры ў мяне двойчы апісвалі маёмасьць, якую пазьней прадавалі ў краме канфіскату. Нават сёньня з кожнага заробку я плачу па 100 тысяч, як алімэнты, Мікалаю Корбуту на лекі. Дарэчы, тую інфармацыю пра Андрэя Іманалі нам цалкам зьлілі праваахоўныя органы. Калі на судзе ў нас запыталіся, ці маем мы доказы таго, што Іманалі сапраўды вышукваюць, то мы зьвярнуліся да тых самых праваахоўнікаў, але яны нам адмовіліся як‑небудзь дапамагчы. Сёньняшні спорт надта цесна пераплёўся са злачынным сьветам. Пра гэта ўсе ведаюць, але маўчаць. Усе ж ведаюць, што чыноўнікі езьдзяць не на «Волгах» і «Жыгулях», што будуюць дамы ў менскай «Рублёўцы». Карупцыя, на жаль, пранікла практычна ва ўсе сфэры беларускага жыцьця.
«НН»: Дык мо варта ў артыкулах зразаць небясьпечныя вуглы?
УБ: Так нельга рабіць. Першы рэдактар «Прессбола» Аляксандар Барысевіч заўсёды казаў, што «газэта — гэта не дзяўчынка, якая мусіць усім падабацца». Журналісты — гэта сабакі дэмакратыі. Яны мусяць кусацца, а не лізаць начальству пэўныя месцы. Мы недзяржаўная газэта, таму ня маем нейкіх дзяржаўных датацыяў ці ведамасных падпісак. Каб нас чыталі людзі, то мы ўвесь час павінныя заставацца вострымі і цікавымі.
«НН»: Праблема дамоўленых матчаў актуальная толькі для Беларусі?
УБ: Ні ў якім разе. Я перакананы, што тыя ж матчы з чэхамі і малдаванамі маюць замежныя карані. Гаварыць пра тое, што ў Беларусі мы ўхапілі мафію за хвост, не выпадае, мы проста ўхапілі аднаго з шматлікіх пасярэднікаў гэтай мафіі. За гэтым усім стаяць вельмі вялікія грошы, стаяць людзі, якія гуляюць на таталізатарах. З падобнымі праблемамі ўжо сутыкнуліся і італьянцы, і немцы, і палякі, і бэльгійцы, і шмат хто яшчэ.
«НН»: Ці ёсьць выйсьце з такой сытуацыі?
УБ: У беларускім выпадку адзінае магчымае выйсьце я бачу ў тым, каб давесьці гэтую справу да суду. Трэба прадэманстраваць, што зло не застанецца беспакараным, што рана ці позна мусіць прыйсьці расплата. У выпадках з матчамі па дамоўленасьці ахвярамі становяцца ня два ці сто чалавек, а тысячы і нават мільёны заўзятараў, якія аказваюцца падманутымі. Трэба проста змагацца і перамагаць сваёй маральлю, хоць гэта не зусім і лёгка.
Гутарыў Зьміцер Панкавец
***
Уладзімер Беражкоў
нарадзіўся ў 1965 годзе ў Менску. Скончыў факультэт журналістыкі БДУ (1989). Працаваў карэспандэнтам БелТА. У «Прессболе» з 1991 году, з 1995 — галоўны рэдактар.
15:03, 14 чэрвеня 2007
6 камэнтароў
камэнтавацьправда напiсаў(ла)
Чэрвень 14, 2007 у 17:19
дурачок ты, Бережков. но я тебя все равно люблю.
Дзік напiсаў(ла)
Чэрвень 14, 2007 у 18:57
А футбаліст Ш. — гэта хто? Няўжо Штанюк? І футбаліст Г… Ня помню гульцоў з прозьвішчам на такую лiтару.
мінакер напiсаў(ла)
Чэрвень 14, 2007 у 19:34
Ш. — гэта Шанталосаў, быў такі галкіпер. На Г. багаты выбар — Гурэнка, Герашчанка, а таксама Глеб
юрась напiсаў(ла)
Чэрвень 15, 2007 у 3:34
2 мінакер
У той час Глеб яшчэ не гуляў у нацыянальнай зборнай. А акрамя Шанталосава хтосьці на Ш. яшчэ быў? Шанталосаў першым нумарам у той час яшчэ граў? Яго, здаецца, крыху раней «на пенсію» адправілі. Хаця Беражкоў дзесьці ўзгадваў, што тую гульню спрабаваў купіць БЫЛЫ гулец зборнай. Таму цалкам верагодна, што і Ш(анталосаў).
2 Дзік
У артыкуле ж напісана — колішні гулец зборнай Беларусі — а Штанюк і зараз гуляе.Serge напiсаў(ла)
Чэрвень 15, 2007 у 7:50
Не шукайце па літарах канкрэтных асобаў — «Пакуль ідзе сьледзтва, я не магу называць ягонае прозьвішча.»
Андрюха напiсаў(ла)
Чэрвень 15, 2007 у 13:21
Ш — фамилия, Г — имя… Думайте
Дадаць камэнтар (прэмадэрацыя):
http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=7106
Праз 5 гадоў «Старая Гародня» можа стаць цалкам пешаходнай
У Гродне створаны альтэрнатыўны праект аўтадарожных развязак старой часткі гораду. 12 сакавіка ў адміністрацыю прэзыдэнта прадстаўнікамі грамадскасці Гродна быў пададзены альтэрнатыўны ад дзяржаўнага праект аўтадарожных развязак старой часткі Гродна.Паводле праекта, ужо праз 5 год «Старая Гародня» будзе цалкам пешаходная. «Калі мы даведаліся, што гродзенскія ўлады хочуць пракласці «аб’яздную» дарогу проста праз Стары Замак, нам нічога не заставался як пачаць распрацоўваць альтэрнатыўны праект», — кажа адзін з яго аўтараў, гісторык і краязнавец Андрэй Вашкевіч.
Як зазначае Вашкевіч, мясцовыя ўлады замест таго, каб разгрузіць ад машын унікальную для Беларусі «Старую Гародню», наадварот, збіраюцца накіраваць асноўны аўтапаток праз цэнтр. Альтэрнатыўны ж праект змяшчае падрабязнае паэтапнае апісанне поўнай разгрузкі гродзенскай «староўкі» ад аўтатранспарту за наступныя 5‑6 год.
Пры гэтым аўтаразвязкі адасобяць старую частку Гродна ад «спальнай» і прамысловай, як гэта зроблена ў вядомых еўрапейскіх гарадах Кракаве і Празе.
Зміцер Цвікевіч, Еўрарадыё
http://nn.by/index.php?c=ar&i=9565
ЛІМ пра Горадню: няма неабходнасьці зносіць
У апошнім нумары «Літаратуры і мастацтва» (15 чэрвеня 2007) зьмешчаны артыкул, прысьвечаны праблемам рэканструкцыі гістарычнага цэнтру Горадні.
Апошнім часам ў афіцыйнай прэсе распачалася сапраўдная кампанія па папулярызацыі дзеяньняў гарадзенскіх уладаў, і адначасовы наступ на абаронцаў гістарычнай часткі Горадні. «Літаратура і мастацтва» зьмясьціла досыць аб’ектыўны матэрыял на тэму сёньняшняй Горадні.
У артыкуле «Мінулае і сённяшняе Горадна…» падрабязна апісваецца сытуацыя вакол рэканструкцыі Старога гораду ў Горадні. У ім знайшлося месца для афіцыйных і неафіцыных меркаваньняў. Прыводзяцца словы гарадзенскіх гісторыкаў і краязнаўцаў наконт неабгрунтаваных, а часьцяком і незаконных дзеяньняў гарадзкіх уладаў. Газэта піша пра ініцыятыву гарадзенскай інтэлігенцыі па правядзеньні гарадзкога рэфэрэндуму, пра збор подпісаў ў абласную пракуратуру.
У артыкуле апісваецца праблема транспартнай сыстэмы ў гістарычным цэнтры: даводзіцца памылковасьць ўжо створанай у раёне Савецкай плошчы разьвязкі, а таксама робіцца перасьцярога наконт далейшых плянаў пашырэньня Старога маста. Аднак пры гэтым па‑за ўвагай застаецца існаваньне альтэрнатыўнага праекту разьвіцьця транспартнай сыстэмы. Газэта абяцае пільна сачыць за далейшым разьвіцьцём падзеяў. Напрыканцы артыкулу падаецца камэнтар Уладзімера Ісачанкі, аўтара Генэральнага пляну Горадні, былога галоўнага архітэктара Гарадзенскай вобласьці. Прывядзем яго цалкам.
«Усё, што робіцца ў Горадні ў гістарычным цэнтры за апошнія год‑паўтара ніякім чынам не дапасуецца да праектаў, выкананых нашым інстытутам па Ўказе прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь — гэта Генэральны плян горада Горадні да 2020 году і Дэталёвы плян рэгенэрацыі гістарычнага цэнтру гораду. У гэтых двух дакумэнтах выразна зафіксавана: галоўнай задачай сёньня і ў будучым ёсьць ліквідацыя транспартных перасоўваньняў у цэнтральнай гістарычнай частцы гораду, якія не адносяцца да бслугоўваньня гэтага гістарычнага цэнтру. Іншымі словамі, галоўная задача — так вырашыць транспартную сувязь, каб транспарт абыходзіў гістарычнае ядро гораду.
І ў Генэральных плянах мінулых гадоў, і ў Генэральным пляне, падпісаным прэзыдэнтам краіны ў 2003 г., а таксама і ў Дэталёвым пляне, прынятым у 2005‑м, прадугледжаныя абсалютна ўсе рашэньні. Гэта агаворана і ў адпаведным лісьце інстытута ў адказ на зварот «Грамадзянпраекта», пра ўзгадненьне рэканструкцыі Савецкай плошчы. (…) Я хачу асабліва падкрэсьліць, што ніякага ўзгадненьня рэканструкцыі Савецкай плошчы з Інстытутам БелДНІП Горадабудаўніцтва ў тым выгладзе, у якім яно зроблена — не было.
У Інстытута не было пярэчаньняў наконт таго, каб участак Савецкай плошчы , які прылягае да Палацу культуры і Дому Стэфана Баторыя выканаць у сучасным машчэньні — але пры безумоўным захаваньні двух сквэраў, якія цяпер высечаныя, а таксама пры ўмове недапушчэньня на плошчу якіх‑небудзь дарог і большых транспартных патокаў. Наадварот, Інстытутам прапаноўвалася зьняць рух тралейбуса і аўтобуса з Савецкай плошчы і пусьціць іх па вуліцы Парыскай камуны з выхадам на вуліцу Будзённага. Зь Інстытутам не ўзгадняліся рашэньні па рэканструкцыі і пашырэньні да чатырох палосаў Віленскай вуліцы. Відавочна, што праведзеныя і плянуемыя там работы накіраваныя на павелічэньне прапускной здольнасьці дарогаў, што вядуць у гістарычны цэнтар, а выхаду туды буйных транспартных плыняў не павінна быць увогуле.
Што да адносінаў мясцовых уладаў да шэрагу менш каштоўных будынкаў, то мы мяркуем — няма неабходнасьці зносіць іх бо і яны зьяўляюцца часткай гістарычнага асяродзьдзя гораду. Зноў жа, у Дэталёвым пляне ўстаноўленыя рэжымы выкарыстаньня гістарычных будынкаў, выразна прапісная неабходнасьць іх захоўваньня ды зьберажэньня. Таксама прапісаны парадак правядзеньня рэканструкцыйных работаў з забудовамі, што маюць ніжэйшую катэгорыю каштоўнасьці, альбо ня маюць такой катэгорыі ўвогуле. Прадугледжаны ня знос, а іх мадэрнізацыя. Але і яна павінна рабіцца паводле спэцыяльна распрацаваных праектаў, прычым праекты павінны абавязкова ўзгадняцца зь Міністэрствам культуры і зь Інстытутам — распрацоўнікам Генпляну Горадні.
Дзеля рэканструкцыі ў гістарычным цэнтры неабходна ўнесьці зьмены ў Генплян. Любыя ж зьмены ў Генэральны альбо Дэталёвы плян маюць права ўносіцца толькі тады, калі ў БелДНІП Горадабудаўніцтва прадстаўленае адпаведнае абгрунтаваньне і калі спэцыялісты інстытута, разгледзеўшы гэтыя абгрунтаваньні, палічаць зьмены правамернымі і неабходнымі. Іншымі словамі, аніякая інстанцыя, акрамя той, што зацьвярджала Генэральны плян, ня можа ўносіць у яго зьмены без узгадненьня зь Міністэрствам культуры і нашым інстытутам. Апошнія работы, пра якія мы, на жаль, дазнаемся ад жыхароў Горадні і са СМІ, — не ўзгадняліся з намі, што фактычна зьяўляецца парушэньнем дзеючага заканадаўства».
http://nn.by/index.php?c=ar&i=9567
у краіне
У Горадні адбылася чарговая акцыя супраць руйнаваньня старой часткі15 чэрвеня ў Гродне адбылася чарговая акцыя супраць руйнавання старой часткі горада.
А пятай гадзіне каля ўжо разбуранага будынка па вуліцы Горкага, 29, маладыя актывісты дэмакратычнага руху усталявалі слуп з фотаздымкам. Пад фотаздымкам была прыбіта шыльда з надпісам: «Жылы дом. Помнік архітэктуры канструктывізму. 1936 — 6.X.2006. Трагічна загінуў». Паводле слоў краязнаўцы Ігара Лапехі, гэты будынак — узор заходняга канструктывізму, такіх дамоў у Гродне засталося прыблізна 10, а па усёй Беларусі — каля 100.
Як паведаміў адзін з удзельнікаў акцыі, у найбліжэйшы час на вуліцах горада можа з’явіцца больш за 40 такіх слупоў, таму мэта акцыі — прыцягнуць ўвагу жыхароў да праблемы руйнавання помнікаў архітэктуры Гродна.
Андрэй Фралоў, БелаПАН
18:55, 15 чэрвеня 2007
Кажется, мои прогнозы насчет возможного чемпионства кого-то из Якутии-начинают оправдываться. Мне очень понравилась цельная партия Даниловой-Пашкевич миттельшпиль разыграла неудачно, поставив блок на 27 «по Михальченко» и зачем-то сдвинув «золотую»- и Марфа без проблем реализовала перевес. Хорошую идею провела Тансыккужина, у Ноговицыной неплохая партия получилась. Что-то не понял-на сервисе Пресмана две партии совпадают-Литвиненко-Голубева и Думеш-Виирма-и результаты одинаковые. Жаль Дашу Ткаченко-но «получив» в цейтноте комбинацию-нелегко сориентироваться-а идея хорошая, особо под цейтнот. Примерно тоже относится и к Лайме-в цейтноте она попалась на «мулю»-но позиция уже была тяжелая
а какого он полу-этот «рижанина»?
Если это вопрос из викторины, то сколько даётся попыток ? 😆
=================================================================
Александр Соломонович, извините нас за этот трёп в ОЧЕНЬ интересной теме. Просто с моей точки зрения ложка дёгтя, то есть какие-то шероховатости в тексте, могут изрядно испортить бочку мёда.
Я свои книги и статьи на английском заставляю 😆 обычно вычитывать 2-3 человека. Вам столько конечно не требуется, но одно быстренькое прочтение текста одним человеком (3-5 минут) могло бы помочь зачистить какие-то наиболее очевидные неточности и опечатки.
Мы все знаем — опечатки есть всегда, ничего страшного в этом нет и вины Вашей нет. Просто с минимум усилий статью можно легко и значительно улучшить.
Не сочтите за критику — просто совет.
С уважением,
Александр
Я полностью присоединяюсь к уважаемому alemo-пожалуйста, не
считайте эти невинные замечания за некий «наезд»-это совсем не так, и мы не злопыхатели, выискивающие и вытаскивающие на всеобщее обозрение и осмеяние малейшую неточность.В 70-х я еще успел пару лет поиграть в юношеских турнирах (начал заниматься в 16 лет-и в первый раз на БССР-64 не отобрался-был третьим на области, в следующем году отбирался в 100-и опять третий, но мне уступил свое место благородный победитель Ринат Шакиров). Сыграл еще в 77 в 100 на чемпионате ДСО «Красное знамя»-где в кампании Ватутина, Пресмана, Терешко и прочих был четвертым и победил! наконец-то! на юношеской доске-64 в командном чемпе того же «Красного знамени», обойдя братьев Исаенко. Естественно-о федерации БССР, ее проблемах в 70-е я не знал-да и неинтересно мне это было. Другое дело-когда начал играть во «взрослых» турнирах. В 80-м в 100 на Белсовете Буревестника (играло 9 мастеров и Сохненко, новоиспеченная чемпионка мира) поделил первое место с Динерштейном, но, невзирая на лучший коэффициент, меня «оставили вторым». Вот тогда я и начал задумываться-все ли путем в «датском королевстве»? В 84 отыграл БССР-100 (чаще всего меня не выпускали из дебюта-я понятия не имел, как их разыгрывать, как почти все в Гродно, Шакиров, например, практиковал дебютное построение 19-24. 13-19, 8-13, 3-8 и легко обыгрывал партнеров). Лавров я, естественно, не снискал, но парочку хороших партий провел все ж-причем в основном с лидерами-Рыбаковым, Шульманом, Кацем- уже тогда формировался «Робин Гуд». На этом турнире столкнулся с организационными беспорядками-после двух дней жизни в «нормальной» гостинице «Турист» нас перекинули в гостиницу цирка-это было страшное убожество со сломанными стульями, на которые было страшно садиться-и все это безобразие-на центральном проспекте Минска и с солидным швейцаром! Удивляюсь-как, живя в таких условиях, «циркачи» умудрялись выступать на арене! Формальным поводом выселения-было изменений сроков проведения спартакиады «дружественных армий»-им искали места и «каких-то там шашистов» немедленно выкинули.
На этом турнире благодаря общительному Гене Игнатову, уже не первый раз играющему «республику» я близко познакомился с ведущими шашистами БССР-и узнал массу подробностей, в том числе и «судействе» и о «борьбе группировок». В 80-м на чемпионате СССР в Гродно-о сплавах на предыдущем чемпе-79 мне рассказал Гена Исаенко-и я воочию убедился, что «сплав»-это неотъемлемая черта шашечных турниров не только в БССР. В Гродно впервые была предпринята попытка борьбы со «сплавами»-номер тура и соответственно соперник «жеребился» непосредственно перед туром-но ушлые «сплавщики», заранее зная про новшество, привезли с собой жен, подруг, тренеров и т.д.-и «сопроводители» «решали вопросы» прямо во время тура.
В БССР было не лучше в этом плане-об этом я знал от многих-практика «сплава» была повсеместной-даже на юношеских турнирах. Каюсь-когда по просьбе Шакирова я повез его «детей» на БССР и в поледнем туре играли «свои» Садовский и Басинский-я не колеблясь уговорил первого слить и Басинский, который был явно слабее, но..имел на полочка больше партнера, стал призером. Призером стала и его сестра-уступив только Оле Камышлеевой. В спорткомитете были довольны- а я задумался-когда Садовский попросил «призера» отдать ему хотя бы медаль-тот заявил-мол «я сам выиграл». В общем- я понял-«сплавы», какими бы внешне пристойными целями они не мотивировались-это недопустимо, это ранит души юных, приучает их к мысли-что важен результат-любой ценой. Я вспомнил-сколько раз меня «кинули» сплавщики (впрочем, чего греха таить-пару раз «кидали» и мне-иначе как бороться? среди волков ты не овечка даже-скорее баран!) и дал себе слово-больше никогда! Сколько раз- играя в последнем туре с друзьями, которым уже ничего было не надо (часто сами предлагали за символическую мзду)-я отказывался-и бывало даже и проигрывал и опускался на пару ступенек ниже. Но к тому времени-дипломами я мог спокойно оклеить все стенки в своей небольшой комнате-и что для меня был лишний диплом или его отсутствие? Другое дело-когда я решил выполнить норму мс-и стал отбираться на «республику»-вот тут-то «сплавщики» меня кокретно «достали»- и я об этом вспомнил-когда по стечению обстоятельств был избран председателем областной федерации в 95.В 80-х же шашки в БССР определялись одним словом «Чеховской»-и все эти конференции федерации выглядели не более как развлекательные поездки со встречей друзей со всех концов БССР в Минске, часто с застольем (помню, как-то, когда я решил лететь в Гродно на самолете-и полетав, приземлился— в Минске (в Гродно обледенела полоса) и вернувшись в Дворец со случайным попутчиком-обнаружил моих знакомых-девочек за общим столом с Чеховским и земляком Чайковским-председателем спорткомитета в Дятлово-и без проблем был приглашен «к столу»-Чеховской был достаточно демократичным, в отличие от нонешних «незаменимых»)-собственно в то время Чеховской решал все (как Сталин в эпоху индустриализации с коллективизацией)-и федерация была просто «дискуссионным клубом», не более того. Но-пришла перестройка-и она коснулась и спортивной жизни тоже-и в 90-х роль федерации уже независимой Беларуси возросла многократно.
посмотрел партии-что брюнетки, что блондинки….Краснова выпускает Ноговицыну в позиции, где выигрышей миллион…Мильшина вообще играла с модаванкой как пленная-какие-то непонятные планы с жертвой Балтажи просто обязана была у Голубевой выигрывать, имея такую позу, Адлите с Думеш-игра была равна, как ни странно, Тансыккужина играет как-то натужно-должна была по позиции выигрывать у Даниловой, как и Ткаченко у Хукман…да, столько упущенных возможностей в одном туре только-и как результат-только одна победа (ну Пашкевич еще может обыграет монголку-та явно слаба)
Хорошую вещичку недурно и повторить 😉
Выигрыш. Как говорит Эдвард — понравится и практикам и композиторам 😆
неплохо и практично! ведь можете-и без вычурной расстановки!
DO MENIA NE DOHODIT ZACEM POVTORIAT VSIU ciuzuju STRANICU I ZANIMAT ETIM MESTO ,ZACEM ETOT MUSOR!!!!! 😯
Я анализирую без доски-вслепую-и мне легче писать-видя перед собой текст партии
Вспоминаю-в Витебске в 1978 вроде в шашки-64 на юношах БССР играли от Гродно-региона двое-Олешкевич и Сухоцкий. Первый претендовал на призеры (правда не стал в итоге), второй выдавал такие ходы в партиях-что девочки вероятно бы так не играли. В итоге кто-то на двери турнирного зала повесил стишок-
В Гродно жил Сухоцкий В шашки он играл.
Несмотря на лаконичность-все хохотали до слез….вспоминая перлы Сухоцкого. А попал он на БССР-потому что все и я в том числе ломанулись в сотки играть-и на поездке «полного нуля» настоял тренер Стефанович-мол, все легально, отобрался. Зная потенциал и видя никакой уровень-Кузмицкий, что вез нас на БССР-пытался уговорить заменить кадра на меня (я не прошел отбор в сотках-и это был мой последний год, но тот уперся. Тогда мне место благородно уступил Ринат Шакиров (будущий тренер Валюка и не только)-он был на год моложе-и я только поражением в последнем туре упустил шанс стать третьим-а ведь в русских я был намного сильнее!
